تنها چیزی که در این دنیای بی ثبات ، دنیای همیشه در حال تغییر ، ثابت است ، عشق است . حتی عشق از دست رفته نیز باز هم عشق است فقط شکل آن تغییر کرده . جای تمام عاشقانه ها ، تمام زمزمه ها ، سرودها ،شعرها ، مشتی خاطره میگیرد ماهیتش همان است با همان شدت با همان میزان فقط صورتش عوض شده است و این با ذات بی ثبات جهان چ هماهنگ است .
انگار عشق های از دست رفته بیشتر عشق اند در عشق های از دست رفته مالکیت وتصاحب دیگر وجود ندارد تلاش بیهوده ای که برای نگه داشتن یک وضعیت ثابت و همیشگی و بدون تغییر، دیگر رنگ می بازد عشق های در جریان مثل انداختن سلفی ست ، مثل جراحی دماغ و گونه است . مثل تلاش مذبوحانه ی زنی برای جوان نگه داشتن خود ، و پس انداز مالی مردان برای آینده ی نا معلوم . در همه این گونه حرکات میل عجیب آدمی ست برای ثابت نگه داشتن و تصاحب لحظه ها . برای آنکه آن چیزهایی که دارد را همیشگی و دایمی مال خود بکند . بی خبر از آنکه جهان پیش از پیش تغییر پذیر و بی بنیاد است اما همین که عشق از دست رفته میشود ، آن جنب و جوش فوران یافته ی یاغی بی همه چیز برای آنکه کسی را ، چیزی را برای ابد کنار و مال خود نگه داری از بین می رود و جایش را میدهد به لبخندی که به صورت خاطره ای دور میزنی . آن گاه چقدر همه چیز نرم و بی فریاد است . آرام مثل خواب کودکان . مثل یک تکه ابر
یادداشتک ۱ ) تختم یک نفره است ، تو اما هر شب در کنارمی
یادداشتک ۲) پرده ی سفید را کنار میزنم .
درباره این سایت